ыракмат!

De reis zit er toch echt op, even afgezien dan van de vlucht naar Dusseldorf en de rit naar huis, waarbij we voor het eerst in ruim drie weken weer harder mogen en vooral kunnen rijden dan 90 km/u. 
Tijd om nog wat indrukken op een rijtje te zetten. 
/add
Wel jammer dat plaatsen niet lukte in Istanboel, dus gewoon vanuit huis, als afronding van ruim drie topweken.

Paardentrek naar Song-Kul
Wat een ervaring. Twee dagen te paard over serieuze passen, geitenpaden en flinke bergstromen, eten en slapen bij de herders die de zomer met hun vee op de bergweiden doorbrengen. Geen stroom, internet of telefoon, wel sterrenhemel, primitief toilet en heerlijk eten. 
Bijzonder om ook met gids Aziz twee dagen over paarden te kunnen ratelen, veel verschillen, en nog meer overeenkomsten. Overigens, het hoefijzer op de markt in Karakol was ook volgens hem veel te klein.

Pas op 3300 meter

Verrassingen
Kirgiezen zijn sterk in standaardiseren. Alle hellingen zijn 12%, de anarchistische geest in Naryn waar we een keer 5% en 6% tegen kwamen, heeft zich niet verder over het land verspreid. Ook snelheden zijn duidelijk, 40 bij scholen, 60 binnen en 90 buiten de bebouwde kom. Nou alleen nog ontdekken waar scholen zijn en wat precies bebouwde kom moet voorstellen. 

Gezamenlijk eten in de yurts en homestays leverde vaak geweldige gesprekken op. We hebben veel interessante medereizigers ontmoet, vooral Fransen (waaronder een stel die in de ruimtevaart werken), Duitsers (oa een documentairemaker die met een Kirgizische gids en een alpinist een reis door Tajikistan ging begeleiden) en Israelis. Vrijwel geen Nederlanders, alleen een stel dat met een  Landcruiser onderweg was via de Kaukasus naar verste punt Almaty en terug via Moskou. Plus de geconnecte telefoons in Jeep Wrangler, opvallend veel Nederlandsers daarbij! 

We zijn ook niet echt gewend aan een rietje in je bier (niet voor Antoine trouwens!), gasmaskers als service in je hotelkamer of een losbarstende disco als je rustig zit te eten in een goed restaurant.

Maar de allergrootste verrassing was die enorme glimlach die we zo vaak hebben mogen zien. 

Dagelijks leven 
Een ochtendje ongestoord dwalen over Osh market in Bishkek blijft fascinerend. Een jongetje meet een koolblad op zijn hoofd (warmte?), de overvloed aan groenten, fruit, zuivelproducten, en alles wat je zou kunnen bedenken; de Action is er niets bij, en ook het assortiment van de mediamarkt en intertoys is ruim vertegenwoordigd. 

Autorijden is een avontuur op zich. Er wordt goed, maar wel assertief gereden, de wegen verschillen erg in kwaliteit, er zijn veel snelheidscontroles (voorlopige score twee bekeuringen) en de open goten in de stad vragen extra aandacht. 

Eten en drinken is boven verwachting goed geweest. Buiten de steden is de variatie niet altijd even groot, en ik heb geen trek meer in schapen- en paardenvlees, maar de soep, rijstgerechten, salades en dumplings waren overal vers, en erg lekker. Bij aankomst word je ook onmiddellijk voorzien van thee, fantastisch brood, sour cream, jam en een schaal snoep, en met een beetje geluk blinis bij het ontbijt. Alleen de porridge hadden ze van ons mogen overslaan.
Natuurlijk hebben we ook de nationale drank Kumys (gefermenteerde paardenmelk) geproefd, we voelen ons niet geroepen die direct in Nederland te introduceren. 

Menukaarten

Shopping spree

Playlist - laatste editie
Edelweiss - the Sound of Music
in overvloed te zien bij Song-Kul
Zachtjes gaan de paardenvoetjes - traditioneel
bijzonder om ‘s avonds in je tent de paarden te horen, op weg naar het meer komen om te drinken. De koe die nieuwsgierig bijna in de tent zat, was iets minder geslaagd.
Zachtjes snort de samovar  - Drs P
Overal in gebruik, voor de liters Chai (thee) die dagelijks gedronken worden

On top of the world - The Carpenters
Zie paardentrek 
 

Rocky Road - Bruce Springsteen

Gangnam style - Psy

Tegenvallers
‘Prepare for the best, plan for the worst’ ;-) en dat hadden we ook gedaan. In het voorjaar hebben we behoorlijk wat huiswerk gemaakt, variërend van GGD vaccinaties en een EHBO cursus tot een ochtendje Sleur de Laro door het terrein. En dat was nog hard werken, zonder rem- of stuurbekrachtiging zo'n 2 ton kaal metaal rondsleuren was heel erg gaaf, maar ook best pittig. En dan heb ik het nog niet over het achteruit rijden zonder spiegels, alleen vertrouwen op de aanwijzingen van je gids. Een soort overtreffende trap van de tent opzetten, zeg maar. 

Maar uiteraard gaat niet alles volgens plan, maar echte problemen hebben we gelukkig niet gehad. Grootste uitdaging was wel het inchecken voor zowel heen- als terugvlucht; bereikbaarheid en klantenservice van Turkish Airlines laten te wensen over, zullen we maar zeggen. Verder hebben we gezien de hitte gekozen om het zuidwesten over te slaan, dat komt in de planning voor volgend jaar.

En daarmee sluiten we deze blogserie af, dank je wel Kirgizië voor een geweldige tijd!