Zimbabwe: Take 1 - Action!

Locatie Director's camp, Gonarezhou National Park, Zimbabwe.

Vanochtend zo'n twee uur gereden, over zandpaden, gravelwegen en rotsige rivierbeddingen, en nu gesetteld voor de rest van de dag in een zogeheten Exclusive campsite. Dat betekent dat er behalve een long drop (veredeld gat in de grond, maar wel met pot, schutting en een heel bijzondere wc rol houder) geen enkele voorziening is, en dus ook geen mensen in de buurt. We hebben prachtig uitzicht op de Runde river, waar vanavond de dieren komen drinken, en op de Chilojo cliffs.

Die Runde river is prachtig, maar het betekent ook dat we die meerdere keren moeten oversteken op onze route door het park.  De eerste oversteek gisteren bleek nog eenvoudig, met een permanente 'causeway', een laag gelegen brug die pas een paar jaar open is. Na de rivierbedding bleek de weg tegen de noordelijke oever omhoog wel serieus heftig, steile haarspelden op slechte grond, de dikke auto was erg welkom! En vanochtend was het echt de rivier doorsteken (40 cm met best wat stroming), gelukkig  was de route goed gemarkeerd met stenen en bleek het redelijk goed te doen. 

Dus zoals gezegd, we hebben een heerlijk plekje voor vandaag, we gaan nergens meer heen, de dieren komen naar ons toe straks. Dus tijd om eens bij te komen van de eerste tien dagen, en te bedenken wat we gezien en gedaan hebben. 

De eerste paar dagen stonden vooral in het teken van voorbereiden. Op weg naar Schiphol al geoefend met wild spotten, en meteen een katachtige (Felix domesticus) gezien in het Oeienbos. Wennen aan een ander ritme, omdat de vlucht vertraging had, en op het vliegveld van Johannesburg meteen het bagagekarretje parkeren in een pothole, we zijn helemaal klaar voor Afrika!

Hotel (Mercure) en ontbijt prima, meteen auto ophalen bij de buren (Bushlore), dikke Hilux helemaal ingericht op off the grid werk, met een dubbele tank, dubbele accu, daktent,  compressor, zandladders, satelliettelefoon,  you name it. Uitgebreid uitleg over hoe alles werkte, we zijn er zeker een uur bezig geweest.

Daarna een rondje boodschappen (verzekering Mozambique, simkaartje, lunch, gastankje voor onze eigen brander) en richting Middelburg. Ermelo hebben we maar over geslagen, te ver uit de richting. Nog even wennen aan het feit dat de schemer ongeveer een kwartier duurt, en in het donker rijden is een absolute no go, dat zei de taxichauffeur van de airport shuttle ook al, en hij reed dus maar structureel (langzaam) door rood ipv te stoppen. 

Dinsdag nog een rondje boodschappen bij Spar, de eerste twee weken is er weinig gelegenheid voor boodschappen, dus de auto goed gevuld met voorraad variërend van pasta en instant noodles tot halloumi, feta en kappertjes.

Helaas geen mooie steaks, die mogen niet mee Mozambique in ivm mond- en klauwzeer, en nog erger, we mogen ook geen bier importeren!  Dan maar gezorgd voor mooie wijnen, en op naar Kruger! 

Zes nachten Kruger in vijf verschillende kampen, bijzonder om zo door bijna het hele park te rijden. We hebben van alles gezien, verderop wat meer info, maar de meeste indruk hebben toch wel de leeuwen met jaagplannen, spelende olifanten gemaakt bij een remote waterhole op de grens met Mozambique, en de enorme krokodil op een paar meter van de auto.  Verder is de infrastructuur in het park prima, campings met goed sanitair, overal stroom en goed gevulde campingwinkels. De braais 's avonds roken ook heerlijk! Wij hebben vooral op het deck van de diverse restaurants zitten eten, Chateaubriand, eggs Benedict, 's mores, niets te klagen!

En op maandagochtend was het tijd om naar Gonarezhou te rijden, en echt off the grid te gaan. Route bestond uit zo'n 60 kilometer nog in het park (via Crook's corner, vroeger een vrijplaats voor stroper, vogelvrijen en andere avonturiers)de grens met Mozambique, doorsteek van de Limpopo rivier, 60 kilometer grensweg, grens met Zimbabwe, en nog een 40 kilometer naar Mabalauta, de zuidelijke headquarters van het park. Ambitieus programma, maar volgens alle bronnen wel haalbaar op een dag. En om de spanning niet te hoog te laten oplopen, dat was het ook.

De video van de limpopo oversteek komt als we een beter wifi hebben. 

Maar het was wel hard werken! De eerste grens ging vloeiend, alle papieren waren in orde, en er werd zelf niet naar bier geïnformeerd. Voor niets weggegeven dus.  Vervolgens het eerste geitenpad links genomen, met dank aan Tracks4Africa (onmisbare app!) en kruipdoor sluipdoor naar de rivier gereden. Indrukwekkend brede rivierbedding maar de autosporen waren duidelijk, dus die maar gevolgd en ergens in het midden stonden wat kinderen die dit duidelijk vaker hadden meegemaakt, rare toeristen die ineens willen oversteken. Ze hebben ons keurig geloodst naar de ondiepe stukken, en zo stonden we veilig aan de overkant. De tweede hindernis was genomen, nu nog even de route naar de tweede grens.

En dat viel tegen! Dat was geen geitenpad, dat was een gemzenpad. Kuilen, rotsen, serieus offroaden en een gemiddelde snelheid van zo'n 10 km per uur, en dan is 60 kilometer heel erg veel! De waarschuwingen van Tracks4Africa (vanaf nu T4A) met 'pas op, landmijnen')  zijn overigens ook niet bevorderlijk voor een ontspannen sfeer :-) Gelukkig was het tweede gedeelte wel wat beter zodat we rond half vier bij de grens met Zimbabwe stonden. En die verliep heel vriendelijk en correct, maar kostte ook nog eens veel tijd. Wellicht dat hun kwaliteitssysteem conform ISO9001 ( Quality Policy hing aan de muur!) wat balans kan vinden tussen registratie en snelheid, het gebeurde allemaal zeer zorgvuldig en op een heel prettige manier, maar gelukkig was er niemand voor ons, want het kostte nu al ruim een uur, voor de goedkeuring door port of health, het plakken van een visum in ons paspoort (alles was al geregeld in Nederland), en de temporary import permit voor de auto. We hadden zo wel tijd voor een uitgebreid praatje, en de senior customs officer wist inderdaad ook te melden, dat een week geleden nog twee mensen waren omgekomen door landmijnen. Waarschuwing was dus niet achterhaald. 

Uiteindelijk bleek bij de gate dat we nog een gate permit vergeten waren (blonT, hoe kun je dat vergeten!) maar na ook die documentatie te hebben geregeld, konden we op voor het laatste stukje. Aan de gate van Gonarezhou geregistreerd, per radio aangemeld bij de receptie van Mabalauta en met 'jullie kunnen het wel vinden, eerste links en dan de weg volgen' op pad (en natuurlijk T4A). Maar die gravelwegen worden wasborden als er te hard gereden wordt, en dan wil je niet al te hard meer rijden, omdat anders je nieren in je strot zitten. En als het dan gaat schemeren, en de routes naar de headquarters ineens zijn afgesloten zonder duidelijk alternatief, wordt het toch nog even spannend, zeker als je dan ook nog allerlei dieren tegenkomt die op pad gaan voor water. Het was wel opvallend dat ze duidelijk veel minder auto's gewend waren, waar je in Kruger gerust kunt gaan staan wachten tot ze een keer aan de kant willen gaan, moet je in Gonarezhou echt goed opletten anders zie je helemaal niets. Maar, daarmee hebben we een echte zeldzaamheid gezien, althans ik voor de helft, en Antoine alleen zijn staart. Maar we waren het er duidelijk over eens, het was een gordeldier. Ze zijn erg schuw, gaan alleen in het schemer op pad, en zijn gewilde prooi van stropers (net als de neushoorn), dus helaas zeldzaam geworden.

We werden hartelijk welkom geheten bij receptie, 'eindelijk! Jullie staan op plaats 3, kom morgen maar terug voor de administratie'. En zo konden we met uitzicht op de Mwenezi genieten van een goed glas wijn, en terugkijken op een pittige dag met een bijzonder einde. 

Op dinsdag zijn we het park van Zuid naar Noord (100 kilometer) doorgestoken, bij de receptie werd al gemeld, 'that will take usually 3,5 hours but for you probably five'. Maar wat een ervaring, niemand tegen gekomen, alleen wat zebra's, buffels, natuurlijk impala, kudu's en een olifant. Die laatste alleen op de meest ongelukkige plek, een heel smal pad met een pittige river crossing, waar coaching op de grond welkom zou zijn geweest. Maar gek genoeg voelden we er beiden weinig voor om uit te stappen. 

We sliepen die nacht in Chivililla, ook een wilderness campsite. Prachtige plek op een rotsplateau met uitzicht over Runde river, en alleen impala om ons gezelschap te houden. Bijzondere ervaring!

Daarna een dagje bij een developed campsite, dan kom je dus mensen tegen, om hout en water aan te vullen en te overleggen waar we de Runde kunnen oversteken. Het blijft heel bijzonder hoe we ineens bezig zijn met zulke fundamentele zaken, de waarschuwingen op de kaart van Gonarezhou  liegen er ook niet om. 

Maar zo beland je dan als een echte digital nomad op UTM coordinaten 403059E 7628514S en nu had ik dan eindelijk de rust voor een uitgebreider verslag. Helaas laat de data verbinding te wensen over (lees, die is er dus absoluut niet, we hebben alleen satellietverbinding) dus publiceren moet nog even wachten. 

Morgen rijden we naar 428104E, 7641138S, ook bekend als Pokwe. Twee keer de Runde over :-) 

Berichtje is geplaatst vanuit een mooi koloniaal hotel in provinciestadje Chiredzi, de afgelopen dagen volgen nog, maar hieronder wat losse flarden. Foto's uploaden gaat ook zo traag dat dat ook nog even moet wachten, sorry! Maar de openingsfoto bij Director's zegt wat ons betreft genoeg over de afgelopen twee weken. 

Wat zijn we ondanks de goede voorbereidingen toch nog vergeten?

Een dikke donzen jas, wat was het koud bij de sunrise drive in Kruger. 's Ochtend rond vijf uur was het een graadje of 5, en mijn fleece jasje en buffy konden echt niet op tegen de rijwind in de open truck. De dame (denk ik) aan de andere kant van het gangpad kan helemaal niet gezien hebben, die heeft de hele rit met haar handen voor haar gezicht gezeten, ik had gewoon medelijden. Niet dat we  nu heel veel hebben gezien, maar de zonsopkomst was spectaculair! 

Een bakkie pakkie maar bij de Spar was die gelukkig wel te krijgen <foto>. 

Dus ik heb mijn innerlijke Jan Hanlo aangesproken en hier een speciaal gedicht aan gewijd.

Kakkie! Kannie pakkie zakkie? Ah jakkie!

Bakkie pakkie, zakkie makkie! 

En natuurlijk voor mijn paardenvriendjes: Hakkietakkie, weg zakkie!

En als je bij director's camp zit, mogen enkele filmtips natuurlijk niet ontbreken:

Gorilla's in de mist

De rit van Middelburg door de bergen naar Kruger via Long Tom pass (het lijkt het wilde westen wel) leek vrij simpel, maar de serieus dichte mist boven was niet grappig. Zeker 20 kilometer met nul zicht gereden, de tegenliggers doemden pas op het laatste moment op, en navigatie was hard nodig om de bochten te voorspellen.

Silence of the Lambs

Voor de prachtig gekleurde (Clarice) Starlings waar je over struikelde in Kruger!

Birds (Hitchcock)

zie hiervoor

 African Queen en Out of Africa

duh!

Verkeersregels in de parken

Dieren hebben voorrang, altijd! En als ze op de weg staan, heb je pech. En als olifanten dichtbij de weg staan, heb je ook pech. En als je na een kwartier nog steeds staat te wachten omdat ze heerlijk bezig zijn een boompje op te peuzelen heb je ook pech. En dus draai je maar om, en rijd je de hele route over het zandpad maar weer terug. Best handig dus om ruim te plannen, want de gate van je kamp gaat om zes uur dicht, en te laat = boete! 

Verdere regels, takken op een pad = verboden in te rijden. Niet door olifantenmest rijden, daar kunnen stekels in zitten die je banden lek prikken. We zien ook regelmatig een olifant als een soort klaarover midden op de weg staan, tot de kudde voorbij is, en hun lichaamstaal laat niets te wensen over. 

Dieren spotten in Kruger komt vaak neer op stilstaande auto's spotten, want dan is er dus iets te zien.   Zo hebben we wel een groep leeuwen gezien die zich aan het voorbereiden waren voor een jacht, maar de kudde impala's was te alert. 

Van aap tot zebra

We hebben zoveel dieren gezien, het alfabet zullen we vast kunnen vullen maar dat ga ik jullie niet aandoen. Uiteraard olifanten, allerlei soorten grazers (kudu's, impala, wildebeest, hartebeest, en heel veel meer hertebeestjes die ik niet uit elkaar kan houden), zebra's, giraffes (die poseren echt en draaien die lange wimpers naar je toe 'kijk mij eens knap zijn'), nijlpaarden (wat maken die een herrie, en ze houden niet op ook), krokodillen, twee luipaarden, gieren, diverse roofvogels, leeuwen dus, warthogs,  hyena's, een zwemmende slang, die als een soort Nessie uit het water zijn kop omhoog stak, dwarf mongooses (of zijn dat mongeese?), eekhoorns, en guinea fowl (ik ken het als bush meat uit Ghana, in Nederland bekend als lekkernij, nl parelhoen).